My crazy beautiful life.

Weer een persoonlijke post, waarschijnlijk vinden jullie dat niet eens zo erg. Ik wil het vandaag over vrolijkheid hebben. Ik hoor best vaak dat mensen tegen me zeggen; ‘Volgens mij ben je altijd vrolijk en nooit verdrietig.’ Geloof me, ik ben ook wel eens verdrietig. Dat is iedereen. Alleen is het voor mij niet heel moeilijk om gewoon een lach op je gezicht te houden, wat er ook gebeurt.

In de eerste klas was ik onzeker, echt heel onzeker. Ik zat op een nieuwe school, met nieuwe mensen, leraren en een heel ander systeem dan ik gewend was van de basisschool. Ik ontdekte net de musicvideos die op Youtube toen erg populair waren. Ik probeerde dat ook te doen en toen was ik daar best trots op. Nu lach ik mezelf vierkant uit, dus ik ben heel blij dat ik ze nooit online heb gezet. Maargoed, in de eerste klas had ik niet echt een ‘beste vriendin’. Toen ik naar de tweede ging veranderde dat wel hoor. Ik had opeens een klas waar iedereen elkaar mocht en waar het gewoon gezellig was. Ik heb vorig jaar ook mijn beste vriendinnetjes ontmoet haha. We zijn alle vier nog steeds dikke vriendinnen en daar ben ik echt heel blij mee. Maar nu lijkt het wel of ik het perfecte leventje heb, niet dus. Echt niet, maar ik geloof ook niet dat dat bestaat. Ik heb in de afgelopen 3 jaar genoeg tegenslagen gehad en ik ben ook vaak genoeg onzeker. Alleen de kunst is om te blijven lachen. Ik ben misschien niet zelfverzekerd en ik barst niet van het zelfvertrouwen.  Er is dit jaar veel gebeurt. Ik heb een stiefvader gekregen en een stiefzus, die Amerika zit en nog veel meer. Ook ik heb het daar nog steeds moeilijk mee. Nouja, eigenlijk is moeilijk een groot woord, maar je zou kunnen zeggen dat ik er nog steeds aan moet wennen. Opeens met z’n vieren op vakantie en veel dingen met z’n drieeen doen. In de zomervakantie de hele tijd engels praten en opeens een nieuwe familie erbij. Makkelijk is het niet, maar ondanks dat ik het niet leuk vind moet ik er toch mee om gaan. Je leeft je leven maar een keer en het leven is veel te kort om verdrietig te zijn en om te huilen.

Blijf lachen, het is misschien moeilijk maar het leven kan ook leuk zijn. Wat er ook gebeurt. Aan het einde van de dag maakt niets echt heel veel uit, geloof me. 

Op dit moment ben ik blij met mijn leven, er zijn wel dingen die ik liever niet meemaak maar tegenslagen horen bij het leven. Ik heb niet echt een rede om dagen lang op mijn kamer te gaan huilen, nou juist het tegenovergestelde. Ik heb geweldige vriendinnen en vrienden, er gaan leuke dingen gebeuren dit jaar en ik heb de beste familie die er bestaat. Wat wil je nog meer? 

Bedankt voor het lezen! Liefs, Esmee.